Drie weken geleden ben ik gestopt met werken. Althans, bij Cito.
Want hoewel ik er niet meer voor betaald word, heb ik mij sindsdien een slag in de rondte gewerkt. Ondanks dat voel ik mij ontzettend vrij. Ik geniet met volle teugen van deze periode. Het is leuk om van alles te onderzoeken, te regelen en af te kunnen strepen van mijn lijstje. Dit lijstje bestond drie maanden terug nog uit vier A4-tjes, maar is geslonken naar één A4-tje…en we hebben gelukkig nog twee weken. Wel krijg ik zo nu en dan een aanval van zware vermoeidheid en ben ik soms wat sneller aangebrand dan normaal. Gelukkig weet ik inmiddels wat mij dan te doen staat: plat op de mat en dicht die ogen! Hup met mijn aandacht naar de grote teen van de linker voet en zo scan ik mijn hele body tot aan mijn kruin. Na deze oefening is mijn lontje weer een stuk langer en kan ik de hele wereld weer aan.
Afgelopen weekend zijn Mario en ik een nachtje (!) op en neer geweest naar Oostenrijk om met de twee verhurende partijen nog het e.e.a. door te nemen. Ik zag daar best tegen op, maar achteraf is het ontzettend voorspoedig verlopen en meegevallen.
Nadat we Huub vrijdag naar school hadden gebracht reden we door naar Oostenrijk. Huub werd s ’middags opgehaald door opa en oma en de volgende dag zouden zij hem naar vrienden brengen.
Hij was dus in goede handen en dat scheelt een stuk. Huub maakt het ons wel makkelijk tot nog toe.
Zonder al te veel emoties laat hij alles over zich heen komen. We proberen hem goed voor te bereiden op dit soort logeerpartijen en alle veranderingen die komen gaan.
Rond 16.00 uur kwamen we aan bij ons pension in Schruns en nadat we onze spullen in de kamer hadden gelegd, wandelden we richting het dorp. Het was schitterend weer en een coverbandje maakte muziek op het terras van een hotel-restaurant. We vielen met de neus in de boter!
Dit was gewoon een mini-vakantie. Met een lekker koud biertje hebben we een tijd in de zon op het terras genoten van de muziek en de reuring in het dorp. Het was het laatste weekend dat de ski liften geopend waren en dat zorgde voor een apart straatbeeld. Waar wij in een t-shirt met kort mouwtjes zaten (het was tenslotte 25 graden), liepen anderen in skipak compleet met coltrui en muts…
Toen de zon weg was werd het toch wat kil en besloten we binnen een hapje te gaan eten.
Lekkere Hirschgoulash mit spätzle und Mario ein Zwiebelrostbraten mit Bratkartoffeln, jammie!
De volgende ochtend een lekker Oostenrijks ontbijtje en vervolgens hadden we onze eerste afspraak om 10.00 uur. In het eerste huis wonen we vanaf 2 mei tot waarschijnlijk 1 augustus. Daarna verhuizen we naar ons definitieve adres in dezelfde plaats. We liepen alle vertrekken nog eens door, overlegden wat we aan inventaris kunnen gebruiken en namen een kijkje in de tuin.
Wauw, Huub kijkt vanuit zijn slaapkamer zo naar de Hochjochbahn!
Die is straks vast niet meer weg te slaan bij zijn raam! Allemaal prima geregeld en over drie weken wonen we er. Ik kan het bijna niet geloven, maar het gaat echt gebeuren! Zoveel zin in. Ook wel spannend hoor. Ben heel benieuwd hoe we er alle drie op gaan reageren als we er echt wonen. Vinden we het uiteindelijk echt zo leuk als we ons voorgesteld hebben en hoe gaat het straks met Huub op zijn nieuwe school met een andere taal. We gaan het allemaal meemaken.
We besloten even te lunchen voor we de volgende afspraak om 14.00 uur hadden. We hadden weer mazzel met het weer. Lekker buiten gegeten met uitzicht op de bergen met nog witte toppen.
Ook deze afspraak verliep positief. En wat is dat toch een gaaf huis! Een helft van een dubbel op een prachtige, rustige, zonnig plek net buiten het dorp. We kregen er nog een bonus bij…de tuin!
Die hadden we de vorige keer niet eens goed gezien. Wat een fijne plek, met veel privacy, ruimte voor Huub om te spelen en in de zomer lekker lang te genieten van zwoele avonden….Ik zie ons al helemaal zitten…of liggen….
De bouw van het nieuwe appartement waar de eigenaar van ons huurhuis gaat wonen verloopt voorspoedig. Vandaar dat we waarschijnlijk al per 1 augustus in dit huis kunnen i.p.v. per 1 september. Dat zou fijn zijn, hoewel het andere huis ook absoluut geen straf is.
In de kelder bevindt zich nog een prachtig grote ruimte die de eigenaar graag wil gebruiken voor het opslaan van zoals hij het zegt: zijn 30-ig jährigen“ Sammlung”.
Zijn vrouw en hij hebben dertig jaar in het huis gewoond ze hebben nogal wat verzameld in die tijd. Op zich vinden wij het prima als ze deze ruimte willen gebruiken voor opslag, want er is tenslotte ruimte genoeg voor Mario, Huub en mij.
Toch hebben we na thuiskomst een mailtje gestuurd met de vraag of het misschien mogelijk is om hun spullen op de bergzolder op te slaan. Er is namelijk ook nog een badkamer extra in de kelder. In combinatie met de kamer zou dit dus een geweldige logeerplek zijn voor onze familie.
Inmiddels hebben we hier antwoord op gekregen. In ieder geval geen afwijzend antwoord, maar ook nog geen toezegging. Ze gaan eerst kijken wat ze over houden aan spullen, na opruiming en kijken dan of we de ruimte wellicht incidenteel mee kunnen gebruiken. Daar zouden we echt heel blij mee zijn! We hebben namelijk drie slaapkamers in het huis. Eén voor ons, één voor Huub en een werkkamer voor Mario. Een logeerpartij wordt dan zo’n onderneming, vooral ook omdat Mario vanuit huis werkt. En als we dan gewoon kunnen zeggen, hier is de kamer en hier je eigen badkamer, dan wordt het een stuk eenvoudiger.
We zien wel. Ook zonder deze ruimte zijn we hartstikke blij met het huis. We gaan er qua woongenot denk ik ontzettend op vooruit.
Nog twee weken te gaan en daarin moet nog een hoop gebeuren. In de schaarse vrije tijd die nog over is hebben we nog wat gezellige afspraken en etentjes gepland met familie en vrienden. Ook Huub z’n agenda is de komende week nog volgeboekt met speelafspraken.
Mijn volgende blog zal ik dan ook waarschijnlijk in Oostenrijk schrijven of ik moet onverwacht toch nog een keer tijd over hebben.
Groetjes aan alle volgers en tot een volgende keer!