HET ZIT EROP

Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag en dus zit mijn job in het hotel er alweer op! 

De winter is omgevlogen. Voor mijn gevoel heb ik de Kerstman net uitgezwaaid en zie daar…. de paashaas staat alweer voor de deur! Dit baantje kwam voor mij precies op het juiste moment. Een lot uit de loterij, nadat ik met mijn werk in het vakantiehuis en de thuiszorg gestopt was vanwege aanhoudende rugpijn. Toen ik in december begon, maakte ik mij nog zorgen of ik het wel ging volhouden, maar het is hartstikke goed gegaan. Dit werk was veel minder belastend voor mijn rug en ik heb zelfs het idee dat het bijgedragen heeft aan het herstel. Ik heb veel mensen ontmoet, ben drie kilo kwijtgeraakt en mijn rugklachten zijn in de loop van de weken zo goed als verdwenen. Oké, een wedstrijdje powerliften moet ik nog even uitstellen, maar een prul van de grond rapen zonder daarna twee dagen uitgeschakeld te zijn, lukt inmiddels. Fijn hoor! Voel mij nu gewoon weer 46 in plaats van 64……en soms zelfs 24…YeHaaa!! Zoals een paar weken geleden toen enkele vrienden uit Nederland over waren en we gezellig de Aprés Ski indoken. Althans….dat was de bedoeling!

Het was maar goed dat we zelf met 13 man waren, want verder was er geen kip! En dat in het hoofdseizoen…… ??? Wat hebben we weer gelachen, heerlijk! Ik heb zelfs nog in een kooi staan dansen, ha, ha!…nou en dat was sinds de Moef GaGa in Lloret de Mar in 1995 niet meer gebeurd. Zjezus, nu ik dit typ twijfel ik of ik misschien toch niet al 64 ben…..

Normaal gesproken breekt het tussenseizoen nu aan, kun je een maandje of twee iets leuks voor jezelf gaan doen en begint daarna het zomerseizoen. Helaas geldt dit niet voor mij. In de zomer zijn er wat verbouwingen gepland en blijft het hotel dicht. Jammer, maar ik kan in ieder geval weer iets van mijn bucket/fuck-it list afvinken en ga gewoon kijken wat er nu weer op mijn pad komt. Het komt in ieder geval goed uit dat ik de komende weken tijd heb om mij te richten op de mindfulnessreis die ik half mei organiseer. Er kunnen nog een paar mensen meedoen, dus ik ga hierbij nog even verwijzen naar de link: www.MindfulMontafon.com(aanmelden kan nog tot en met zondag 14 april!).

De dirndls waar ik in mijn vorige blog over schreef, ben ik nu na 14 weken spuugzat! Was het vroeger voor mij een meisjesdroom om ooit een dirndl te dragen, inmiddels ben ik er he-le-maal klaar mee! Wat een hel! Dat gedoe iedere ochtend met stay-up panty’s en push-up bh’s. Ik kan pushen wat ik wil, maar er gebeurt verdomd weinig. Het enige gevolg is dat ik geen lucht meer krijg nadat ik mij in het veel te strakke bovenlijfje heb gewurmd. Die stay-up panty’s zijn dan wel weer een uitkomst. Ik HAAT namelijk gewone panty’s.  Bij gewone panty’s komt het kruis vaak niet verder dan de knieën, wanneer je je tenminste aan jouw gangbare kledingmaat houdt. In mijn geval 36/38.  Bij panty’s moet ik ineens grijpen naar maatje 42/44….HUH? HOEZO?…wie heeft dat bedacht? Welke maat moet je nemen als je 42/44 hebt? Maatje olifant? “Even” naar de wc gaan is er met een panty niet bij. Het duurt een eeuwigheid voordat je zonder ladders en scheuren de varkensdarmen weer om de worsten hebt gekregen! Één haakje aan je nagel of een pukkel op je vinger en het is gedaan! Om nog maar te zwijgen over een eventuele pleister. Niet te doen. 

Nee hoor, doe mij maar lekker stay-up panty’s. Alleen s’ morgens ff hijsen en en de rest van de dag blijven ze lekker plakkuh! Top, een uitkomst! Totdat…..tot je op de fiets terecht komt in een storm…..

Een paar weken terug stormde en regende het en probeerde ik zo charmant mogelijk in dirndl, met paraplu in mijn hand en op de fiets vanaf het station terug naar huis te komen. Nou, gelukkig heeft er niemand staan filmen (althans dat hoop ik) en dit gedeeld op facebook…het zou viraal gegaan zijn! Het schort vloog door de wind omhoog tegen mijn neus waardoor ik niks meer zag. De rok dreigde het schort achterna te gaan. Deze probeerde ik met mijn hand, waarmee ik de paraplu vasthield tevergeefs tegen te houden. De paraplu bevond zich hierdoor overal behalve boven mijn hoofd, waardoor ik dus evengoed een plensbui over mij heen kreeg. Tussendoor probeerde ik met mijn andere hand aan het stuur zo nu en dan op tijd en gedoceerd te remmen, wat niet echt goed lukte en waardoor ik bijna, maar gelukkig nog niet helemaal, onderuit ging…. 

Maar goed, die jurkies hang ik dus voorlopig in de wilgen. Misschien dat ik ze er weer een keer uit haal, maar voorlopig kruip ik lekker in mijn fleece huispak. Even genieten van mijn vrijheid en voorbereiden op een paar leuke dagen mindful genieten hier in de bergen…..zin in!!

Graag zou ik hier in de toekomst meer mee doen en ik ben ervan overtuigd dat er genoeg mensen in geïnteresseerd zijn. Het lastigste is; “hoe bereik ik mijn doelgroep?”.

Het is jammer dat er een zweverig imago aan Mindfulness kleeft. Hoewel ik merk dat er in de media steeds positiever nieuws over mindfulness verschijnt. Tijdens de mindfulnessreis hanteer ik een no-nonsens aanpak. Geen gezweef of gezemel, maar gewoon heldere, praktische oefeningen die je in je dagelijkse leven toe kunt passen. Zelfs wanneer je twee keer per dag met volledige aandacht je tanden poetst, ben je al je hersenen aan het trainen om meer in het Hier en Nu te blijven. Want zeg eens eerlijk: waar ben jij met je gedachten tijdens het tandenpoetsen? Boodschappen, werk, kinderen……. En dat is waar het naar mijn mening om draait; steeds vaker automatisch in het Hier en Nu blijven, waardoor je je vanzelf steeds minder druk gaat maken om verleden en toekomst. Daardoor hou je meer energie over en kun je veel meer genieten in het moment. Natuurlijk lukt mij dit ook niet altijd en dat hoeft ook niet. Het leven is niet alleen maar leuk. Pieken en dalen horen erbij en zorgen ervoor dat je voelt dat je leeft en dat je in beweging komt om te veranderen wat je wilt veranderen. Echter, wanneer piekeren lang aanhoudt en ervoor zorgt dat je niet meer functioneert, dan is het mijns inziens fijn om handvatten te hebben waarmee je jezelf uit die vicieuze cirkel kunt halen. Dus wil je graag een paar dagen genieten in de bergen en daarnaast tips ontvangen om minder te piekeren en meer aanwezig te zijn in het Hier en Nu….meld je dan voor 14 april a.s. aan via www.MindfulMontafon.com. Ik zeg DOEN!