EINDE OPHOKPLICHT

Sinds 2 mei 2020, mogen wij, de inwoners van Oostenrijk weer de wei in!

Na een ophokplicht van zeven weken is dan nu de tijd gekomen om de kooi weer te verlaten. Vrienden opzoeken, winkelen en de straat op zonder geldige reden….het mag weer! Althans, op veilige afstand. Groepen van 10 personen zijn toegestaan en wanneer deze personen niet tot dezelfde huishouding behoren, moeten ze dan wel een meter afstand van elkaar houden. Winkelen moet met mondkapje en ook daar geldt; afstand houden! Dat is niet altijd makkelijk in de smalle gangpaden van de diverse supermarkten. Er passen soms al nauwelijks twee karren langs elkaar en opzij springen lukt niet, want dan lig je tussen de eieren, pastasaus of weekaanbiedingen. Mijn indruk is dat de meeste mensen zich goed aan de genomen maatregelen proberen te houden en er het beste van maken. 

Afgelopen week wilde ik even snel een Hausbrot scoren. Dat is een flink brood van één kilo. Op het moment dat ik het brood wilde pakken, hoorde ik vanuit de verte iemand (met een “ik heb te veel sigaretten gerookt” stem) schreeuwen; “Handschuhe!! oder Zange nutzen!!”. Uhhhh, sorry, bevond ik mij nu op een legerbasis of in een supermarkt? Uit welke hoek kwam dit geblaat? Was dit aan mijn adres gericht? Aha, op een meter of vijf afstand stond een medewerkster naar mij te schreeuwen dat ik handschoenen moest gebruiken of een tang om een brood te pakken. Ik ging er maar vanuit dat zij het was, want door het mondkapje kon ik niet zien of de herrie uit haar muil kwam. Wel prijkten er twee woeste ogen boven het vrolijk gestippelde lapje stof. Het gezellige kapje paste totaal niet bij de viswijf geluiden die er doorheen kwamen. Ik werd er bijna bang van en was mij van geen kwaad bewust. Bij binnenkomst had ik netjes mijn mondkapje opgedaan en mijn handen gedesinfecteerd met het desinfectiemiddel bij de ingang van de winkel. Een karretje had ik niet nodig en ik liep recht op mijn doel af; de broodafdeling. Ik wilde slechts een brood en weer terug naar mijn nest. De tang gebruiken was geen optie. Brood te groot voor tang!! Handschoenen nergens te bekennen!! Afijn, de commandant gromde nog wat, maar ik had inmiddels wel begrepen wat de opdracht was. Handschuhe anziehen! Brot nehmen! Und verschwinden!! Aye aye Captain! … maarruh, waar liggen nou die Handschuhe?

Mijn God, de Oostenrijkse Gemütlichkeit was even ver te zoeken. Vast ook import, net als ik.

Bij het verlaten van de winkel ontsmette ik mijn handen nog maar eens en was ik blij dat ik weer terug naar mijn honk kon. Ik denk dat ik mijzelf nog maar even ophok voorlopig….een stuk relaxter.