Sinds 2 mei 2020, mogen wij, de inwoners van Oostenrijk weer de wei in!
Na een ophokplicht van zeven weken is dan nu de tijd gekomen om de kooi weer te verlaten. Vrienden opzoeken, winkelen en de straat op zonder geldige reden….het mag weer! Althans, op veilige afstand. Groepen van 10 personen zijn toegestaan en wanneer deze personen niet tot dezelfde huishouding behoren, moeten ze dan wel een meter afstand van elkaar houden. Winkelen moet met mondkapje en ook daar geldt; afstand houden! Dat is niet altijd makkelijk in de smalle gangpaden van de diverse supermarkten. Er passen soms al nauwelijks twee karren langs elkaar en opzij springen lukt niet, want dan lig je tussen de eieren, pastasaus of weekaanbiedingen. Mijn indruk is dat de meeste mensen zich goed aan de genomen maatregelen proberen te houden en er het beste van maken.
Afgelopen week wilde ik even snel een Hausbrot scoren. Dat is een flink brood van één kilo. Op het moment dat ik het brood wilde pakken, hoorde ik vanuit de verte iemand (met een “ik heb te veel sigaretten gerookt” stem) schreeuwen; “Handschuhe!! oder Zange nutzen!!”. Uhhhh, sorry, bevond ik mij nu op een legerbasis of in een supermarkt? Uit welke hoek kwam dit geblaat? Was dit aan mijn adres gericht? Aha, op een meter of vijf afstand stond een medewerkster naar mij te schreeuwen dat ik handschoenen moest gebruiken of een tang om een brood te pakken. Ik ging er maar vanuit dat zij het was, want door het mondkapje kon ik niet zien of de herrie uit haar muil kwam. Wel prijkten er twee woeste ogen boven het vrolijk gestippelde lapje stof. Het gezellige kapje paste totaal niet bij de viswijf geluiden die er doorheen kwamen. Ik werd er bijna bang van en was mij van geen kwaad bewust. Bij binnenkomst had ik netjes mijn mondkapje opgedaan en mijn handen gedesinfecteerd met het desinfectiemiddel bij de ingang van de winkel. Een karretje had ik niet nodig en ik liep recht op mijn doel af; de broodafdeling. Ik wilde slechts een brood en weer terug naar mijn nest. De tang gebruiken was geen optie. Brood te groot voor tang!! Handschoenen nergens te bekennen!! Afijn, de commandant gromde nog wat, maar ik had inmiddels wel begrepen wat de opdracht was. Handschuhe anziehen! Brot nehmen! Und verschwinden!! Aye aye Captain! … maarruh, waar liggen nou die Handschuhe?
Mijn God, de Oostenrijkse Gemütlichkeit was even ver te zoeken. Vast ook import, net als ik.
Bij het verlaten van de winkel ontsmette ik mijn handen nog maar eens en was ik blij dat ik weer terug naar mijn honk kon. Ik denk dat ik mijzelf nog maar even ophok voorlopig….een stuk relaxter.
TJA ANNIKA HIER IN HOLLAND HETZELFDE GEDOE IN DE SUPERMARKT EN IK GA OOK NIET GRAAG SHOPPEN NU…. MAAR GELUKKIG GEEN MONDKAPJE DRAGEN…….WEL WEER LEUK DAT JIJ EEN BLOG HEBT GESCHREVEN , VOLG ZE GRAAG….
Dankjewel Angela voor je leuke reactie! Wie weet ga ik wel weer wat vaker een stukje schrijven. Ik heb er wel lol in. Groetjes!
Haha, geweldig! De eerste keer dat ik boodschappen deed met alle geldende (maar noodzakelijke!!) maatregelen in de AH dacht ik: wat heerlijk! Ruimte, rust en bovenal: geen hijgende mensen in mijn nek tijdens het afrekenen. Hoewel ik absoluut voorstander ben en blijf van dat laatste, blijft het ongemakkelijk en zeg ik: laat 2020 maar gauw voorbij zijn! Sterkte nog daar en blijf in uw kot (zoals mijn zuiderburen zouden zeggen) maar bovenal: blijf gezond! Groetjes uit Westervoort!
Hi Suzanne! Leuk dat je mijn blog hebt gelezen en de moeite hebt genomen een reactie te schrijven! Dat vind ik erg leuk! Inderdaad: gezond blijven! Groetjes aan Buddy en de meiden.
Leuke blog Annika! Het scheelde niet veel of we gingen zoals springende koeien na een winter op stal weer de wei in 😀
Hoezo Bonny…het scheelde niet veel?…ik heb je wel gezien hoor!!Groetjessssss
Wat een gedoe… Maar… Hoe smaakte je brood? Zat zeker een na smaakje aan?😂
Haha, ik had ineens geen trek meer!
Wat een kenau! Nou ja, wel een leuke aanleiding om weer te bloggen! Stomme situatie wel hoor. Voor je ouders ook rampzalig dat ze maar niet langs kunnen komen. Hoop dat dit maar gauw voorbij is maar ben bang dat we nog even hiermee moeten dealen. Laat je niet je hok in blaffen door zo’n slecht gehumeurde Oostenrijkse muts! Gewoon doen wat je wilt hoor! Groeten van ons!
Hi Joke! Ja het is erg jammer dat we elkaar niet kunnen opzoeken en het zo onzeker is hoelang het gaat duren. Maar ja, het is voor iedereen aanpassen en geduld opbrengen momenteel. Ik doe trouwens niet gewoon wat ik maar wil hoor en probeer mij zo goed mogelijk aan de regels te houden. In dit geval was ik mij echter van geen kwaad bewust en dan is het wel jammer dat het op deze manier duidelijk gemaakt wordt. Ach ja, misschien had ze haar dag niet en was ik de zoveelste….. Groetjessssss
Annika dit is weer geniaal!
Dank voor deze weergave vd situatie hier, top!
Je hebt weer n brede glimlach op mijn gezicht getoverd!
🙏😊😊😊😊😊😊😊😊😊😊😘
Servus Willy! dankjewel! Een brede glimlach op andermans gezicht toveren is nou precies de bedoeling. Bij jou ben ik daar in ieder geval in geslaagd. Misschien omdat we een beetje dezelfde humor hebben? Dank voor je reactie!! CUsoon
Hoi Annika,
Misschien weet je niet meer wie ik ben maar wij waren collega’s in het Rijnstate! Nu de vraag hoe ik op je blog terecht kom, nou ieder jaar popt je verjaardag op in mijn agenda en dan denk ik hoe zou het met Annika gaan en nu dacht ik (net voor dat ik trachtte te gaan gaan slapen) laat ik is op het internet kijken en wat kom ik tegen jouw blog.
Ik moet zeggen dat deze geweldig is om te lezen, naast je carrière als adm medewerkster, schoonmaakster, ontbijtjuffrouw, mindfulness teacher etc etc is schrijven toch ook een roeping waar nog verder invulling aan gegeven kan worden (in het Duits of plat Oostenrijks kan ik het niet beoordelen).
Nu heb ik een leuk beeld gekregen van je reilen en zeilen en zal je blog zeker op zijn tijd volgen (al is de laatste nu wel heeeel lang geleden). Als de naam Huub valt heb ik ook een glimlach, vanwege je blog maar ook omdat mijn broer(tje) ook zo heet.
Het Vorarlberg is mij goed bekend, mijn ouders gingen jaaarenlang ieder jaar naar een hotel in Mittelberg waar mijn vader heerlijk kon wandelen en mijn moeder zich heerlijk kon laten bedienen.
Zelf heb ik bijna een half jaar in Rinn (Tirol) gewoond bij Sepp en Gusti (ik begeleidde een ouder echtpaar voor een paar weken tijdens mijn studietijd waarna Gusti vroeg of ik niet nog een paar maanden wilde blijven).
Ik wens jullie het allerbesteen zoals je zegt “leef met de dag en geniet” al is dat niet iedereen gegeven qua mind fulness als je een denker bent!
Warme groet,
Wim
Heee Wim! wat leueueuek om een reactie op mijn blog van jouw te ontvangen!
En hallo!…natuurlijk weet ik nog wie je bent!
We hebben verdorie wel ruim 6 jaar samen gewerkt hoor 🙂
Ik ga jouw via de mail nog een bericht sturen.
Voor wat betreft je opmerking dat mijn laatste blog wel heeeeeel lang geleden is….ik ben het helemaal eens!
En dat terwijl schrijven één van de dingen is die ik het liefste doe….
Nou Wim, bedankt enne hou je mailbox in de gaten!
Schöne Gruße!
Hoi Annika,
Een snelle reactie! Zal de mailbox in de gaten houden!
MmasG aus Winterswijk