Leuk natuurlijk voor Mario en mij al die aandacht en vooral leuke reacties met betrekking tot onze emigratieplannen, maar voor Huub valt er weinig te kiezen.
Van hem wordt maar verwacht dat hij in onze flow meegaat en dan het liefst ook nog zonder al teveel gezeur en gezanik. Tot op heden is dat trouwens ook het geval.
We hebben niet het idee dat Huub eronder lijdt tot nog toe. Maar ja, een kind leeft ook voornamelijk in het NU, en in het NU is zijn leventje best oké.
Toch geeft hij ook zelf aan dat hij het leuk vind om naar Oostenrijk te gaan. Vooral de kabelbanen vindt hij geweldig. Ik heb inmiddels al het een en ander uitgezocht en voor een kleine tweehonderd euro kunnen we met z’n drietjes van 1 mei tot 1 november onbeperkt gebruik maken van alle kabelbanen in Montafon, waarvan er één zo’n beetje uit m’n toekomstige achtertuin vertrekt!
De datum van vertrek is duidelijk. Het kan nog een dagje vroeger of later worden, maar zeker is dat we over acht weken met onze kont in Schruns zitten.
Aan school en de bso hebben we doorgegeven wanneer Huub voor het laatst komt en nu breekt dus het circus los.
Vanmorgen vroeg Huub ineens; “waarom vraagt iedereen steeds aan mij of ik ga verhuizen?”.
Ik hoorde aan zijn stem dat hij het niet zo leuk vond.
Huub weet al sinds het bord te koop in onze tuin gezet werd, dat ons volgende huisje in Oostenrijk zal staan. Het heeft echter niet zo veel zin om het daar met een kind van toen nog vijf vaak over te hebben zolang het huis nog niet verkocht is. Nu hebben we het er natuurlijk wel zo nu en dan over. Komende week ga ik een schema maken, zodat voor Huub ook duidelijk wordt hoe lang het nog duurt en wat er allemaal staat te gebeuren. Ondertussen wordt hem flink het hemd van het lijf gevraagd door de kleine-, maar vooral grote mensen wereld. Wil je wel naar Oostenrijk? Waarom gaan jullie naar Oostenrijk? Naar welke school ga je dan? Kun je de juf dan verstaan? Vind je het leuk? Ben je verdrietig? …of vervelender…. Je bent vast verdrietig!
In plaats van zwaar depressief, vind ik Huub de laatste dagen juist manisch!
Sinds vanavond begrijp ik waarom. Huub is verliefd! En wel op Mirre van de bso! Ha, ha, nou goede smaak heeft hij. Leuke meid hoor. En het schijnt, als ik Nicky de leidster mag geloven, dat hij het voor het uitkiezen heeft. Elke dinsdag en donderdag (de bso dagen), heeft Huub drie meiden achter zich aan. Romy, Mirre en een ander meisje waarvan ik de naam niet weet.
Vanmiddag wilde Mirre een kusje aan een ander jongetje geven, waarop Huub verschrikt riep: “maar we hebben toch een afspraak?!”.
“Je zou toch op mij verliefd zijn totdat ik naar Oostenrijk ga?!” “En daarna mag je weer verliefd zijn op een ander jongetje”…. “O, ja”…had Mirre gezegd, “Dat klopt.” “Dat was ik even vergeten….”
SMELT!
Mirre is een leuke meid hoor, maar Fien is al bijna zes jaar mijn schoondochter! (zie foto’s)
Hopelijk wegen de kabelbanen straks op tegen het liefdesverdriet!
Hoi Annika,
Jammer dat ik je laatste dag bij Cito net heb gemist. Maar daar waren we eigenlijk al vanuit gegaan.
Als ik alles goed heb begrepen gaan jullie per 1 september in Schruns wonen in een huis van twee onder één kap met een ronde hoektafel (wat is dat?).
Vanaf 1 mei tot 1 september tijdelijk in een ander, nog groter huis.
Volgens mij gaan jullie er wel een stuk op vooruit wat leefcomfort betreft.
Het zal dus nog even duren, denk ik, voordat je je eigen pensionnetje of bed-and-breakfast kunt gaan runnen. Ga je daar al direct aan werken als jullie er zijn?
Of ga je eerst nog ander werk zoeken?
Het blijft allemaal erg spannend.
Ik ben blij voor jullie dat je nu de wind in de zeilen hebt. Met volle kracht vooruit dus. Ik hoop dat het jullie goed gaat.
Groetjes,
Jan
Dag Jan,
Je hebt het goed begrepen.
In ons tweede huis zit inderdaad zo’n typische hoektafel.
We hebben in de woonkamer een Kamin en daar tegenaan is die hoekbank met tafel gebouwd.
En dat is zooooooooooo heerlijk! Echt een knuffelmuur zal ik maar zeggen.
Een huurhuis in Oostenrijk huur je in ieder geval voor een jaar, mits anders is overeengekomen met de verhuurder.
Dit is wettelijk zo geregeld. Je gaat een contract aan voor drie jaar, maar als verhuurder mag je na een jaar opzeggen.
Met een opzegtermijn van 3 maanden. In totaal kun je dus na 15 maanden weg.
Dit hebben ze zo geregeld om ervoor te zorgen dat de verhuurder na drie jaar een huurder eruit kan zetten, als
deze hem niet bevalt. Als huurder kun je er dus eerder onderuit.
Ons eerste huis is een vakantiewoning en die hebben we nu voor een aantal maanden gehuurd.
Het tweede huis via de wettelijke regeling. Dit houdt in dat onze plannen op z’n vroegst eind volgend jaar plaats gaan vinden.
Maar we laten ook alle deuren open. Wie weet komt er een leuke baan op mijn pad, winnen we de lotto of krijgt Mario een mega-order….
Als niks zeker is, is alles mogelijk! Kortom: het kan nog alle kanten op! Als het maar de goede kant op is, ha, ha!
Hopelijk hebben jullie een goede vakantie achter de rug en heb je weer plenty energie! We’ll keep in touch! Groetjes
Ah die Huub, ik weet nog als de dag van gister dat wij Fien en Huub officieel hebben uitgehuwelijkt toen zij saampjes bij de Rakkertjes zaten
Ja Sandra en het is nog altijd dikke mik! Afgelopen weekend hadden ze nog een logeerpartijtje.