HEIMWEE

Laatst kwam Huub huilend thuis nadat hij een stukje had gefietst. Even daarvoor had ik hem nog gierend van het lachen en ook met gierende banden door de straat zien fietsen met een ander jongetje. Hé, hé, dacht ik nog….eindelijk een vriendje gevonden die net zo groot, of zelfs nog iets groter is. Mooi zo, eindelijk een beetje weerstand.

Hoewel, dat krijgt hij sowieso één keer in de week tijdens de judo les. Vorige week kreeg Huub er flink van langs. Eerst moest hij aan de gang met een meisje dat twee koppen groter was dan hij, daarna met een jongetje dat twee keer zo dik was en daarna met een jongen die twee keer zo oud was als hij…
Huub verloor elk “gevecht” maar kon het goed hebben en hij had er zichtbaar plezier in. De juf zei dat hij het hartstikke goed deed en dat ze niet kon geloven dat hij zes is. Voor de administratie moest ik maar even een kopie van zijn paspoort meenemen…..
Bij de judo heeft hij nu twee vriendjes die hij ook zo nu en dan op school tegenkomt. Huub zit in groep één, zij in groep twee en drie.

Maar goed, Huub stond dus jankend in de gang en voor ik kon vragen wat er was gebeurd, schreeuwde hij uit volle borst dat hij niet meer in dit stomme landje wilde wonen met die stomme kinderen!!
Ik wil terug naar Nederland!! kwam er nog achteraan, snik, snot, brul, snif, druppel en tot slot voegde hij er nog aan toe dat hij er helemaal klaar mee was! (van wie heeft hij deze uitspraak?).

Op zo’n moment verander ik van een vrolijk, stabiel, volkomen in balans persoon in een ontoerekeningsvatbaar onredelijk naar mens en ben ik in staat om de auto in te stappen, huppekee gillend terug naar Nederland! Terug naar Geer & Goor, naar de bitterballen, naar de HEMA, naar Sinterklaas en Koningsdag en ga zo maar door! Alles doe ik in zo’n situatie om ervoor te zorgen dat er weer een glimlach verschijnt op dat knappe koppie. Een kilo trekdrop? Een zak M&M’s? Een fles Cola? Roep maar! …oeps, waar haal ik hier trekdrop?…. Hoewel ik weet dat het een momentopname is en het eigenlijk heel goed gaat met Huub, voel ik mij op dit soort momenten zóóóóó schuldig!
Waar heb ik toch in Godsnaam het lef vandaan gehaald om dit ventje uit de klei van de Van Ghentstraat in Nederland te trekken en te verplaatsen naar deze nederzetting waar ze geen Duits maar een soort
Friese Trollentaal spreken? Ze zeggen wel eens oude bomen moet je niet verplaatsen. Nou, net ontkiemde beukennootjes ook niet!

Maar wat was er nou eigenlijk gebeurd? Dat jochie was tegen Huub zijn fiets aan gereden en er was iets afgebroken. Daarna hadden ze wat tegen elkaar staan blèren en hoewel Huub niet alles verstaat, had hij wel begrepen dat het geen vriendschapsverzoek was. Niet leuk, maar om daar nou weer de verhuisdozen voor uit de kelder te pakken…. Nadat Huub uitgeraasd was, klaarde de lucht binnen vijf minuten weer op (een plak ontbijtkoek van opa en oma doet wonderen), was mama weer in haar oorspronkelijke gedaante teruggekeerd en konden we voor het eten nog even lekker samen met papa een ouderwets potje mens-erger-je-nieten.