Zoals de trouwe lezers van dit blog weten, ben ik met mijn gezin geëmigreerd naar Oostenrijk. Een land dat bekend staat om zijn schnitzels, lederhosen en jawel de vele mogelijkheden om te skiën! Hoewel het integreren vrij voorspoedig verloopt, zijn we natuurlijk pas echt geïntegreerd als we op onze skietjes in noodvaart en vooral heel soepeltjes de berg af suizen, net als alle Oostenrijkers van drie jaar en ouder.
En daar zijn we direct bij de titel van dit blog aanbeland…..HELLUP!!!
Oké, even vooraan beginnen….
Toen Mario en ik elkaar in september 1995 leerden kennen, besloten we met de kerst op vakantie te gaan naar Garmisch Partenkirchen voor een ski vakantie.
Ik had nog nooit geskied, Mario wel en hij zou het mij wel “even” leren…DAT was dus een vergissing. Hierbij een gouden tip: ga je voor het eerst skiën? Neem les! In een klasje of privé. Maar ga niet in de leer bij je vriendje. Natuurlijk had Mario de beste bedoelingen met mij en ik eigenlijk ook met hem, maar er zijn momenten op die berg geweest dat het maar goed was dat ik geen Kalasjnikov bij de hand had. Ik had ‘m vast en zeker gebruikt! Werkelijk, ik dacht dat ik dood ging! Het is dat ik handschoenen aan had, anders hadden de krassen van mijn nagels nu nog in de berg gestaan! In mijn beleving gleed ik bijna de afgrond in en zou dan honderden meters naar beneden storten. In werkelijkheid lag ik waarschijnlijk midden op een hele brede piste, ijzig dat wel, maar van een dreigende situatie was vast geen sprake. Uren heb ik erover gedaan om de Hausberg af te komen. Schouders naar het dal! Schouders naar het dal! Schouders naar het dal! ……ik geloof dat Mario het zo’n 2.087 keer gezegd heeft die dag en ik kon het niet meer horen! Wat nou schouders naar het dal? “Dan flikker ik toch zo die berg af!”, schreeuwde ik woest. Dat onze relatie deze vakantie heeft overleefd is een wonder. Waarschijnlijk had ik andere kwaliteiten waardoor de sfeer nog enigszins in balans bleef.
Zo ongeveer met zonsopkomst waren we vertrokken en toen het alweer donker werd, had ik eindelijk de finish gehaald…..ik was al bang dat we de nacht op de berg bij min twintig moesten doorbrengen.
Afijn, na deze eerste ski vakantie zijn er zo door de jaren heen toch nog een stuk of zeven gevolgd. En ik moet zeggen, de laatste keer in Ski Amadé bij Altenmarkt-Zauchensee, zo’n acht jaar geleden, ging het best goed. Oké, een natuurtalent ben ik niet en van een zwarte piste krijg ik nachtmerries en word ik badend in het zweet wakker, maar de rode kwam ik af en ik had er zelfs plezier in.
Een paar weken geleden hebben we de hele mikmak aangeschaft. Voor ons alle drie nieuwe skischoenen, voor Huub en mij nieuwe ski’s en een gezinskaart voor de kabelbanen…..BLUT! Best fijn dat ik sinds kort een paar uurtjes per week werk in de schoonmaak in een vakantiehuis. Daar kunnen we de ski sokken van betalen, ha, ha!
Afijn, Huub was naar school en Mario en ik besloten om de Golm op te gaan voor een paar uurtjes ski plezier! Nou, gelukkig hebben we de foto’s nog! Althans van mij in de lift op weg naar boven. Toen kon ik nog lachen….
We kwamen de lift uit en we schuifelden richting piste. Een blauwe. Dat moet lukken, dacht ik nog. Fout! Al na de eerst bocht was het lachen mij vergaan. Toen ik daarna ook nog viel en niet overeind kon komen (door rugpijn waar ik al sinds augustus mee worstel) kon ik eigenlijk alleen maar janken. O, wat baalde ik hiervan! De piste zag er weliswaar prachtig uit, goed geprepareerd, het was rustig en er scheen een zonnetje bij, maar de piste was wel erg hard. Het was meer ijs dan sneeuw. Tja en dan slaan bij mij de bibbers toe. Geef mijn portie maar aan Fikkie dacht ik, dit wordt ‘m niet!
Na de zesde bocht had ik het bekeken. Ik lag alweer op mijn gat. O wat voelde ik mij een oud wijf, ver-schrik-ke-lijk! Dit viel zwaar tegen! Ik riep Mario of hij mij even overeind wilde helpen, maar ja, die was al een eindje vooruit geskied en die had natuurlijk niet zoveel zin om weer naar boven te klunen…
Pas toen hij zag dat er echt geen beweging in deze zeekoe zat en ik het hem vijf keer boos en daarna één keer vriendelijk gevraagd had, kwam hij mij uit mijn onflatteuze pose redden.
Ik heb mijn ski’s uitgedaan en ben met het hele handeltje onder de arm terug naar boven geklommen om vervolgens met de lift terug naar de auto te gaan. Geweldige ochtend!
Mijn god wat baalde ik hiervan zeg. Ik had niet gedacht dat het zo slecht zou gaan en ik had mij er op verheugd om lekker met Mario een paar leuke routes te pakken. Maar nee hoor, ik ben een bange poeperd met een hele zwakke rug! Fijne combi! Toch geef ik (nog) niet op. Binnenkort wordt er verse sneeuw verwacht en dan ga vast ik he-le-maal los…
Dan ga ik lekker weer een paar uurtjes op een lichtblauwe piste aanklooien met de pizzapunt en hoop ik langzamerhand weer een beetje vertrouwen te krijgen. Ook staat er in januari een Ladies Week op het programma. Speciaal voor vrouwen inclusief een glas Prosecco en twee uur les per dag. Als ze die Prosecco er dan maar wel vooraf ingooien…scheelt een stuk! Maar daar ga ik alleen aan deelnemen als ik in staat ben om zelf overeind te komen als ik weer eens op mijn gat lig. Komende week nog maar even flink aan de gang met spierversterkende oefeningen voor mijn rug dus!
O ja, en Huub, die gaat gewoon even een hele week skiën met school!
Hopelijk heeft hij het talent van zijn vader, anders wordt het een zware week voor hem….
Tip Annika, tegen alle gevoelens en natuur instincten in…..op een gladde piste altijd de druk op de voorkanten van je ski’s houden. Je dient je schenen te voelen. Kost een geweldige mentale inspanning maar werkt!!!!
Geloof mij Edwin….ik voel ALLES!!!, ha, ha,….vor allem meinen Rücken!
Wat een top verhaal weer! ? ondanks dat ik zo’n beetje ben opgegroeid in Oostenrijk heb ik helaas niet leren skiën. Op onze huwelijksreis had mijn beste vriend ( jeugd kampioen skiën Oostenrijk ) besloten nadat ik 2 x naar beneden was gegleden dat ik klaar was voor de zwarte piste. Ben toen als zo’n tekenfilm figuur naar beneden gerold. Skies kwijt, en met met ziel onder m’n arm naar het dal gelopen. De volgende spieren gevoeld waar ik het bestaan niet van wist. Daarna alleen nog maar in de zomer op vakantie geweest naar Oostenrijk. Moraal van dit verhaal, begin lekker in zo’n kinderklasje. Dan had ik nu een grotere wintersport fan geweest. Desalniettemin verleden jaar met veel plezier met een sleetje de berg af gesjeesd ?
He Suus, ik wist helemaal niet dat jij zo een band hebt met Oostenrijk, leuk! Jouw verhaal is nog veel erger! Hoe kon jouw vriendje dat nou doen?….zwarte piste na twee keer….Was daarna toch zeker niet je vriendje meer he! Ook sleetje rijden, alleen met pak verse sneeuw! Huub had een paar weken geleden de helft van zijn gezicht kapot nadat hij met zn sleetje een ijsberg af was gegaan en een paar meter met zn gezicht over het ijs was gegleden….papa en mama hadden hem echt gezegd dat hij het niet mocht, maar ja…..Allemaal goed gekomen. Bedankt voor je leuke reactie, groetjes en tot een volgende keer!
Hallo Annika ,
Wat een leuk verhaal, met een hele grote glimlach gelezen.
Ja, ik zag het helemaal voor me.
Nou ik hou het maar op de slee of zo, ben nu 62 jaar dus ik zie er maar van af. Maar moet zeggen het lijkt me heerlijk als je het kunt (zonder te vallen) hihi.
Zijn in December op De Katschberg geweest (lopend naar boven) . En ik presteerde het uit te glijden. Tja.
Ik de bangerd durfde niet eens over te steken naar de Almhut (lag een ski baan voor) Maar toch wel gedaan hoor.
Heel veel succes Annika met het vervolg.
Warme groet
Hoi Joke, ook jouw reactie is leuk om te lezen. Goed dat je doorgezet hebt, want het was vast gezellig in de almhut! Gewoon lekker genieten en je eigen grenzen respecteren, anders gebeuren er alleen maar ongelukken. Leuk dat je mn blog weer gelezen hebt en tot een volgende keer. Groet, Annika
Als ik jou was zou ik gewoon met de slee van de piste afglijden. … wel zo makkelijk?
Hebbie dah wel eens gedaan Sandra?
Hoe oud ben je?……ha ha.
Vooral je schouders naar het dal dan komt alles goed. 😉
Heerlijk, Annika. Het was weer tijd voor je blog!
Heel herkenbaar trouwens. Ik heb ooit 1 dag zo in Zweden geskied en voor mij nooit meer. Dus jij bent een bikkel?. Enne, als rasechte Oostenrijkse kan je het nu natuurlijk niet opgeven.
….pffff….je zet mij onder druk…..Dank voor je leuke reactie Suus! Groetjes!
Leuk verhaal. Leuk geschreven!
Ik heb ooit een jaar als au-pair in Zwitserland gewerkt (eeuwig geleden). tsja….. Daar moest ik natuurlijk mee …. skiën. Kids hup de berg af terwijl ik bibberend boven stond….. Aan lessen had niemand gedacht.
Ik vond het overigens al eng om uit de stoeltjeslift te springen…..
Au-pair vriendin van mij vond her zo eng dat ze niet sprong en in de stoeltjeslift bleef zitten (retour naar beneden:::)))).
Ik hou het bij “apres-ski”; gezellig met een Glühweintje het zonnetje en sneeuwlandschap genieten. Op een stoel!
Ha, ha….het kan dus nog erger!
Dank voor je complimenten en je leuke reactie….ik zie het ook allemaal voor mij!
Ga er denk ik een cabaretje over maken, succes bijna gegarandeerd.
Groet, Annika
Hou me op de hoogte:::)))
Net wat je zegt, neem een paar uurtjes privé les, maar niet van je eigen man! De mijne is Skileraar, maar daar zou ik ook zelfs geen les van willen ! Zou ook moord en doodslag zijn. Voor mijn rug, Hernia, Glijwervel is skien altijd heel goed, had nu twee jaar niet kunnen skien, kon niet lopen en niks ! en als het dan weer beter gaat, hup op de skies, leve de vrijheid voor me. Ben trouwens bijna 69 jaar en dus nog steeds genieten !
Bedankt voor je spontane reactie enne… Dela is geregeld.
Groet, Annika
Uhmmmm komt goed Annie! Bij mij heeft mijn skileraar me ooit bovenaan de piste laten staan, omdat ik niet naar beneden durfde. Hij ging er zo hups met het klasje vandoor. Ben daarna gewoon nog 2x op wintersport geweest ?
Goh Els, nooit geweten, ha, ha! Apres ski vinden we ook leuk toch!
Leuk dat je mn blog gelezen hebt. Zo leuk weer al die reacties en onthullingen van lezers en lezeressen! Tjuussssss
In een heel grijs verleden op die dingen zonder remmen gestaan.
Heb het eenmalig gelaten.
Beste besluit dat je hebt kunnen nemen. Had ik ook moeten doen.
Groetjes!
Ik kan het me allemaal voorstellen, met een pizzapunt naar beneden, Annika. Het is alles behalve leuk als er zo n groot niveauverschil is qua skiën tussen jou en je man. Wintersport is juist leuk als je er samen veel plezier aan beleeft. Nu de bergen zou dicht bij je zijn, zou ik als ik jou was een keer een week snowboard klas doen samen met je man. Goede skieers zijn niet per definitie goede boarders en andersom. Misschien ligt jouw talent veel meer bij snowboarden. In het begin is snowboard door een zure appel heen bijten, zeker voor diegene die goed kunnen skiën. Je begint namelijk helemaal opnieuw en bij snowboarden val je in het begin een stuk sneller als bij skiën. Maar het vallen met een snowboard is (even aangenomen dat je geen ijzige piste hebt maar gewoon sneeuw) meestal wat minder onaangenaam. Je hebt bijvoorbeeld niet het risico dat de binding van het ene been losgaat en de andere niet, waardoor je vrolijk nog even naar beneden glijt op de ski waarvan de binding nog vastzit, en dan de berg op moet ploeteren om je verloren ski te pakken. Het lopen op softboots is toch ook een stuk aangenamer dan het sjokken op skischoenen en het voelt comfortabeler. Geen knellende voeten meer aan het einde van de dag. In het begin is snowboarden moeilijker dan skiën maar als je het eenmaal doorhebt een stuk makkelijker. En nog een voordeel. Je hoeft geen energie te steken in het parallel houden van je skies, je laat de zwaartekracht het werk doen. Het enige wat in het begin even wennen is, is het uit de stoeltjeslift komen met een snowboard. Zodra je kan snowboarden dan kan je afwisselen. De ene keer lekker op de lange latten en de andere keer boarden. Ongetwijfeld zal je, nu je net een investering heb gedaan in nieuw skimateriaal, even eerst willen doorgaan met skiën. Maar toch, ga de uitdaging aan, en probeer het gewoon een keer, snowboarden. Je zult verrast zijn!
Dankjewel Martijn voor je uitgebreide reactie. Inderdaad, ik hou het voorlopig toch nog bij het skieen. En helaas…..snowboarden heeft mijn man ook al gedaan en ook dat had hij binnen een dag onder de knie….Hij is gewoon niet bang en begrijpt snel wat de bedoeling is. Toevallig vandaag weer op de latten gestaan met zn drietjes. Mn zoontje van zes heeft afgelopen week een ski week gehad met school. Hij heeft het talent van zn vader. We hebben alledrie lol gehad vandaag en daar gaat het vooral om. Groet, Annika
Wat een leuk verhaal weer Annika. Nu ik weet hoe wonderschoon Oostenrijk is heb ik er spijt van dat ik vroeger geen skiën heb geleerd. Mijn vriendin ging voor de eerste keer skiën en kwam na een paar dagen met de gipsvlucht terug. Toen dacht ik ‘mij niet gezien’ jammer achteraf. Ik wens jou met je gezin nog heel veel plezier. Groetjes
Dankjewel!
Ik snak naar een volgend verhaal. Wanneer komt deze?
Ha, een verslaafde…..
een nieuw blog is under construction zal ik maar zeggen. Geduld.ff wachten nog….nog ff wachten….pizza! La la lala, la la lala, ect.!!!